‘Eigenlijk hebben we allemaal een stoornis aan onze prefrontale hersenschors,’ zegt Margriet Sitskoorn. Ze bedoelt ermee dat we ons vaak laten leiden door het genot op korte termijn. Ik heb nú zin in die roze koek, na een dag werken wil ik eerst een glas wijn en laat die kinderen nog maar even op de iPad, dat is wel zo rustig. Van al die dingen weten we dat we er op de lange termijn een prijs voor betalen, maar toch kunnen we er maar moeilijk weerstand aan bieden. En dat komt volgens Sitskoorn doordat die prefrontale hersenschors niet goed functioneert.
Met dat hersendeel kunnen we de drang tot het onmiddellijk bevredigen van genot onderdrukken. Het vertelt ons dat een roze koek lekker is, maar dat je van te veel roze koeken op den duur dik wordt, en dat kinderen weliswaar lekker stil zijn als ze op de iPad zitten, maar verslaving op de loer ligt.
Gelukkig, zegt Sitskoorn al jaren, kunnen we de prefrontale hersenschors ontwikkelen. In haar nieuwste boek IK2. De beste versie van jezelf vertelt ze voor het eerst hoe je dat in de praktijk doet. Het is een boek vol tests, opdrachten en een programma.
Waarom zouden we onze prefrontale hersenschors moeten trainen?
‘In deze complexe wereld kun je eigenlijk alleen overleven met een goed werkende prefrontale hersenschors. We staan altijd bloot aan verleidingen en totale overvloed. Als ik wil, kan ik de hele dag eten, gamen, shoppen, noem maar op. Al die prikkels werken in op de oude evolutionaire structuren in onze hersenen. Die zijn zo ontwikkeld dat we genot direct pakken. Ze zeggen bij alles: nu doen, nu doen! Gelukkig hebben we de prefrontale hersenschors
