Als een baviaan haar dode jong nog dagen met zich meedraagt, dan zien we een moeder die geen afscheid kan nemen van haar kind. Een hartverscheurend bewijs van haar vermogen te rouwen. Maar of dat echt zo is, weten we eigenlijk niet. Misschien gaat ze instinctief door met zorgen voor haar levenloze kind omdat ze niet begrijpt dat het is gestorven. Toch groeit het aantal biologen dat de aanwezigheid van verdriet en rouw bij dieren waarschijnlijk acht.
Vind een betrouwbare coach via Coachfinder
Coaching is een belangrijke stap in zelfontwikkeling. Maar de juiste coach vinden blijkt nog niet zo eenvoudig. Coachfinder helpt je in je zoektocht naar een coach die bij je past.
Vind je ideale coachZe observeren ganzen die zich bij verlies van hun partner terugtrekken en gewicht verliezen, honden die lethargisch worden als hun baas er niet meer is, en giraffen die het karkas van een soortgenoot zacht betasten. Steeds vaker blijken er ook biologische markers te zijn, zoals stresshormonen, die aantonen dat een dier ontdaan is door het verlies van een maatje. En hoewel er geen dier is dat zoveel kan piekeren over de dood als de mens – met veel extra leed tot gevolg – is de emotionele ervaring van verlies voor sommige dieren wellicht even heftig als voor ons.
Rouw op zich heeft geen duidelijke evolutionaire functie. Het is een nare bijwerking van iets dat wél een belangrijke functie heeft: hechting. Rouw is de prijs die we betalen voor het vermogen lief te hebben.
