Hans Dorrestijn ‘Ik wist niet dat het bestaan leuk kon zijn’

Wat is het grootste gemis in uw leven?

‘Een leuke jeugd. Ik ben vanaf mijn 8ste opgegroeid met een stiefvader; mijn echte vader zat in het verzet en stierf in 1942 in concentratiekamp Amersfoort. Mijn stiefvader was verschrikkelijk. Een idioot. Hij sloeg, maar wij waren vooral bang voor zijn geschreeuw en getier. Er was altijd wel iets waar hij kwaad om werd. Aan de klap van het voorwiel van zijn fiets tegen het tuinhekje kon ik horen wat ons te wachten stond. Om te illustreren hoe idioot hij was: als mijn broer of ik op het toilet zat en hij moest ook, dan rukte hij de deur van de haak, sleurde ons de wc uit en ging vervolgens zelf. Op het podium heb ik weleens gezegd: ik ben de enige Nederlandse cabaretier die letterlijk van de pot gerukt is.
Het is een cliché, maar humor was mijn manier om ermee om te gaan. Ik begon dingen al snel op zo’n manier te vertellen dat mijn vrienden in een deuk lagen. Dat gaf de ellende nog enige betekenis. Hoewel ik de eerste ben die gaat zitten treuren terwijl het nergens voor nodig is,