Ik ben verliefd op een man die op de markt staat waar ik wekelijks kom. Hij is getrouwd, maar noemt me schatje en brengt zelfs mijn spullen naar de auto. Hij wil me dan een knuffel geven en rekt ons gesprek. Als ik een week niet ga, vraagt hij waar ik was. Dit doet hij allemaal voor de neus van zijn vrouw – die ook in de kraam staat. Wat moet ik?
Ach, de liefde. Het heerlijkste probleem dat een mens zich maar kan wensen. Tot het begin van de twintigste eeuw werd liefde gezien als een gevaar, iets waar een verstandig mens beter verre van kan blijven. Liefde was in elk geval geen solide basis voor het huwelijk.
Hoe anders is dat nu. We denken dat we te allen tijde moeten gehoorzamen aan de lokroep van de liefde. Ook al is jouw marktkoopman getrouwd en zo te merken niet erg betrouwbaar, je vindt toch dat je iets met hem, met jullie liefde moet aanvangen.
Maar pas op. Want is deze liefde wel liefde? Bedrijft jouw koopman niet eerder een bijzondere vorm van klantenbinding? Het zijn zware tijden. De inflatie giert de pan uit, de oorlog is nog niet voorbij, half Europa staat in brand. Elke wekelijkse klant telt. Waarom zegt zijn vrouw niets? Juist, omdat zij elke dag de kas telt.
Wees verstandig, mijd de markt. Liefde en zaken moet je niet mengen. Zet je geld liever op de bank en zoek een man die niets aan je kan verdienen.
