Siri Hustvedt: ‘In feite zijn we vreemden voor onszelf’

Ze stond op het punt van Stockholm naar New York te vliegen toen een wereldwijd alarm van kracht werd. Die dag in 2003 was, tijdens een vlucht van Parijs naar Miami, een schoenbomterrorist overmeesterd, waarna vliegtuigpassagiers geen handbagage meer mochten meenemen. De boeken die ze aan boord had willen lezen, verdwenen in de prullenbak bij de gate. ‘Het was de eerste vlucht in mijn leven dat ik zonder boeken zat,’ vertelt Siri Hustvedt, ‘en ik ontdekte dat ik dat absoluut niet trok. Ten einde raad heb ik een tijdschrift uit het stoelvak gepakt en ben ik op de achterkant sonnetten gaan componeren.’ Glimlacht: ‘Had ik toch weer mooie regels om van te genieten.’

Het moge duidelijk zijn: Siri Hustvedt wordt het allergelukkigst van schrijven en lezen. Ook van filosoferen en discussiëren trouwens. Het liefst heeft ze het over psychologie en psychiatrie. ‘Mijn intellectuele dans’ noemt ze het, en ze glimlacht er vergenoegd bij. Nu ze 57 is, beleeft ze de mooiste tijd van haar leven, zegt ze. ‘Ik heb nu zo veel kennis en levens­ervaring dat ik kan dansen als nooit tevoren. Ik ben in de bloei van mijn leven.’

Hustvedt, behalve romanschrijfster essayiste voor The