Column: Liefdesbrief

Ik vouwde het papier even open, toen meteen weer dicht, mijn hart roffelde in mijn keel. Pas thuis streek ik de brief glad en las de woorden nogmaals, en nogmaals, en toen nog een keer.
Lieve Stere, stond er.

Ik hou erg vil van jou.

Wie zich afvraagt wat de kracht is van het geschreven woord hoeft alleen maar terug te denken aan zijn allereerste liefdesbrief. De mijne kreeg ik toen ik zeven was van Guus, mijn vriendje van zes. Met de grootmoedigheid van de oudere minnares vergaf ik hem meteen al zijn spelfouten, en ik vergaf hem ook dat hij onmiddellijk na die heerlijke eerste regel overging tot de orde van de dag: Gisteren zijn we naar de dieretuin geweest. Het was leuk. Ik bewaarde zijn liefdesverklaring maandenlang onder mijn matras om haar elke avond opnieuw te lezen, ook al kon ik die drie regels dromen.
Dat is de waarde van woorden op papier.

Wanneer heb je voor het laatst een echte brief geschreven? Ik kan het me niet eens herinneren. Als kind had ik een penvriendin voor paardenzaken; met mijn grote liefde op de middelbare school wisselde ik bijna dagelijks lange epistels uit over grappige voorvallen, gelardeerd met songteksten die precies uitdrukten wat wij voelden. Tot ver na mijn studietijd had ik ingewikkelde relaties die baat hadden bij schriftelijke toelichting, en ook weleens correspondentievriendschappen puur om de pret van het schrijven.
Maar ergens daarna zijn de zorgvuldig gecomponeerde brieven ingeruild voor appjes, de doorhalingen en ironische opmerkingen in de kantlijn voor emoticons. Als ik nu een potje wil zwelgen in de lieve woorden van mijn beminde moet ik eindeloos terugscrollen in een tijdlijn vol praktische haal-jij-of-haal-ik-berichten, geconsumeerd vanaf hetzelfde fantasieloze scherm waar ook de werkmails op binnenlopen. Zo’n appje ruikt naar niks, het heeft geen handschrift of karakter en het geeft niets geheimzinnigs prijs over de afzender, zoals die brieven van vroeger vol subtiele hints in de vorm van inktvlekken, papierkeuze en postzegel (hee, geen postzegel! Hij is langsgefietst! Hij vindt me echt leuk!)

Daarom in dit nummer: een dossier vol schrijfopdrachten die je uitnodigen om weer eens ouderwets de pen op te pakken. Opdrachten die het vuurtje van je creativiteit oppoken, en die je helpen om onverwerkte emoties op te ruimen. Opdrachten die ruimte maken voor nieuwe dromen. Allemaal dingen waarvan inmiddels ruimschoots is aangetoond dat schrijven erbij helpt. En ja, die liefdesbrief komt dus ook aan bod. Tip van de hoofdredacteur: schrijf hem op echt papier. Dat kraakt zo lekker onder het matras.