Mijn grote liefde bleek een pathologische leugenaar
Vorig jaar ben ik in contact gekomen met een man bij wie ik eindelijk liefde voelde. Dit bleek een pathologische leugenaar te zijn. Hij liet me geloven dat hij ook van mij hield en ik wilde dit ook geloven, dus ik zie ook mijn eigen aandeel hierin.
Na maanden ontdekte ik dat hij getrouwd was, en toch ben ik ermee doorgegaan. Ik raakte echter steeds meer uitgeput door alle leugens en wilde twee weken rust. Die twee weken zijn allang voorbij en ik hoor niets meer. Ik wist ineens zeker dat als hij echt van me hield, hij op zijn minst had willen weten hoe het met me gaat. De bevestiging dat deze man niets voor mij voelt komt hard aan, en voor het eerst in mijn leven wil ik wraak nemen.
Ik praat hier met mensen over en uiteraard heeft iedereen een andere mening. Ik wil een brief schrijven, zijn vrouw inlichten etc. De één zegt “ja, moet je doen”, de ander zegt “nee, niet doen”. En omdat ik zo slecht met mezelf in contact sta weet ik het niet meer. Maar mijn eerste ingeving dat ik voor het eerst in mijn leven actie wil ondernemen staat als een huis. Het werkt bij mij niet om symbolische dingen te ondernemen, zoals een brief verbranden ofzo.