De vraag

Hoe kom ik uit die machtsstrijd?

Beste Ursela,
Binnen mijn sportteam zit een meisje/vrouw ‘X’ (ze is twintig jaar), waar ik op de een of andere manier al jarenlang een machtsstrijd mee heb. Vanaf het moment dat we met elkaar in contact kwamen, is die houding ontstaan. Het is nooit uitgesproken, maar we weten het allebei maar al te goed.

Op de precieze reden kan ik mijn vinger niet leggen. Nu zit ik na een paar jaar weer bij haar in het sportteam en begin me steeds vervelender te voelen na en tijdens het sporten. X heeft namelijk de vervelende neiging om zogenaamd bondgenootschappen bij elkaar te slijmen, die ze opportunistisch gebruikt voor haar eigen doeleinden en laat vallen wanneer ze daar weer zin in heeft. Maar hoe dan ook, ze is wel zo slim dat ze veel mensen om haar vinger weet te winden, ook al zijn er net zoveel die haar niet mogen. Door haar gave mensen om zich heen te verzamelen, maakt ze als het ware een dominant kliekje, waar ik uiteraard op een geraffineerde manier buiten wordt gezet. Dit geeft me op meerdere manieren heel vervelende gevoelens:

  • Wat doet zij beter dan ik dat mensen naar haar toetrekken en niet naar mij? Hierdoor voel ik me stom en niet interessant en word ik wat meer in mezelf gekeerd (wat ik erg onprettig vind).
  • Waarom heeft ze die machtsstrijd nodig en hoe zorg ik dat ik die doorbreek? (ik wil het liefst er helemaal géén)
  • Ik voel me buitengesloten alsof ik niet meetel en dat is erg pijnlijk.

Daarnaast is het ook nog eens zo dat ik precies van tevoren kan voorspellen wie voor haar charmes bevattelijk zijn. Mijn intuïtie heeft het wat dat betreft altijd bij het rechte eind. Maar hoe dan ook is het altijd even slikken als mensen van wie jij dacht dat je er leuk mee om ging (eentje zelfs nog mee op vakantie geweest!), ineens naar haar toetrekken en mij als een baksteen laten vallen.

Eigenlijk heeft het dus twee kanten. Ik wil het niet, het doet me pijn en ik wil gewoon dat iedereen fijn en gezellig met elkaar omgaat als een team. Aan de andere kant ondermijnt het mijn zelfvertrouwen en waardering dat zij deze machtsstrijd ‘wint’, waardoor ik het gevoel krijg ik dat ik niet leuk interessant etc. genoeg ben en me buitengesloten voel. En dat is eveneens pijnlijk en voelt eenzaam.

Het feit dat ik het moeilijker vind om met groepen om te gaan dan een een-op-een-relatie versterkt dit nog eens. Het bevestigd me in dat beeld van mezelf en dat maakt me nog onzekerder.

En maakt me verdrietig dat mensen blijkbaar niet door oppervlakkige buitenkanten heen kunnen kijken en niet zien dat zij in werkelijkheid heel gemeen bezig is en totaal niet lief, leuk, gezellig of oprecht betrouwbaar en geïnteresseerd is… Wat ik van mijzelf wel vind…, maar wat dus blijkbaar niet gezien wordt.

Als ik deze tekst zo overlees, zou ik als coach beginnen met het item dat veel voortkomt uit mijn eigen onzekerheid en aanraden hier wat mee te gaan doen. En dat is natuurlijk ook zo. Maar behalve dit zou ik het ook erg prijs stellen als u mij wat meer advies zou kunnen geven over deze situatie en het groepsdynamische gebeuren… Want dit probleem begint echt mijn sportplezier te bederven en dat vind ik heel erg. Hoe los ik dit in godsnaam op???
Groeten van Babette

Het advies

Beste Babette,
Hartelijk dank voor de heldere schets van jouw gevoelens. Je ziet het inderdaad heel goed. Groepsdynamiek is een fenomeen op zich. Ieder lid vervult in een groep zijn/haar eigen rol. Een rol die hem/haar van nature het beste ligt. Rollen zoals het Belbin teamrollenmodel duidelijk maakt. Rollen zoals die van de Zorgdrager, de Groepswerker, de Bronnenonderzoeker, de Voorzitter, de Monitor, de Specialist, de Uitvinder/Plant, de Vormgever en de Bedrijfsmannen. Teamrollen die ook kunnen botsen. Bijvoorbeeld als twee personen beiden de leidinggevende rol op zich willen nemen, als ze beiden hun stempel op de groep willen drukken. Echter, in een team gaat het om samenwerking, om teamsamenhang.

Uit jouw beschrijving zou ik kunnen concluderen dat jullie sportteam niet optimaal als team functioneert. Immers, binnen een team zou elke machtsstrijd uit den boze moeten zijn. Helaas schijnt dat in jullie sportteam niet het geval te zijn. Het is daarom belangrijk dat jullie meer als team gaan functioneren. Een schone taak is hiervoor voor jullie coach/trainer weggelegd. Hij/zij zou zich zowel boven de groep als wel tussen de mensen moeten begeven om onderhuidse spanningen aan de orde te stellen. Is deze rol als mediator door jullie coach/trainer al eens vervuld? En zo niet, waarom niet? Is hij/zij op de hoogte van wat er tussen jullie afspeelt? Wellicht is het een overweging waard het teamgevoel en het teamdenken eens ter sprake te brengen om dit vervolgens met alle groepsleden te kunnen bespreken. Alhoewel ik mij kan voorstellen dat dit voor jou geen gemakkelijke stap zal zijn.

Een andere optie is omgekeerd te interveniëren, geheel volgens het principe van de Roos van Leary. Gezien jouw situatie, waarbij 2 opties mogelijk zijn, zou dat op het volgende neerkomen. Leidend gedrag van de ander intervenieer je met concurrerend gedrag. En andermans concurrerend gedrag intervenieer je met leidend gedrag.

Leidend gedrag met nadruk op invloeduitoefening
Effectief gedrag

 

  • Je neemt en houdt de leiding.
  • Je draagt en deelt de eindverantwoordelijkheid.
  • Je roept volgend gedrag op. Dit is gewenst als een leidende positie noodzakelijk/wenselijk is om doelen te bereiken.

 

Ineffectief gedrag

  • Je toont dominerend gedrag dat slaafsheid oproept.

 

Concurrerend gedrag met nadruk op invloeduitoefening
Effectief gedrag

 

  • Je geeft je eigen wensen/mening aan.
  • Je toont confronterend gedrag dat zwijgzaamheid, afwachten en luisteren oproept. Hetgeen doeltreffend is als een mening/wens krachtig gepresenteerd moet worden.

Ineffectief gedrag

  • Je gedraagt je arrogant, zelfingenomen en rigide, zodanig dat jouw gedrag verzet, competitie en onderdrukking oproept. Hetgeen niet wenselijk is als een agressieve toon niet nodig is, als de ander zich de mindere gaat voelen en zich daardoor afhankelijk op gaat stellen.

Verder is het inderdaad, zoals je al zelf aangeeft, goed aan je onzekerheid te werken. Graag wil ik je dan ook nog het volgende meegeven.

 

  • Blijf altijd dicht bij jezelf. Verloochen jezelf nooit.
  • Houd altijd vast aan je eigen normen en waarden.
  • Leid je leven volgens je eigen maatstaven.
  • Ga uit van je ZELF. Wacht niet op de bevestiging van anderen.
  • Zie jezelf als uniek. Vergelijk je niet met een ander.
  • Kijk naar je pluspunten, naar wat je kunt, naar wie je bent en naar alles wat je in huis hebt. En wees niet al te kritisch voor jezelf. Plak jezelf niet het etiket op “Ik ben stom en niet interessant”. Maar “Ik mag er zijn, ik heb mooie ogen, een lief gezicht, ik ben gezond, ik heb een geweldige familie, fijne vrienden, een leuke baan”
  • Heb zelfwaardering en zelfrespect. Accepteer jezelf zoals je bent. Immers, als jij dat al niet doet, hoe kan een ander je dan accepteren?
  • Concentreer je op het heden en de toekomst, op alle mogelijkheden die je nog voor je hebt liggen. Blijf niet hangen in het verleden, maar trek wel je lessen daaruit.

Babette, kijk op een positieve manier naar jezelf, want dan vergroot je automatisch je zelfvertrouwen! En geef niet snel op, maar wees standvastig en heb geduld! Natuurlijk kun je in het uiterste geval altijd nog van sportvereniging wisselen. Want sporten moet natuurlijk wel leuk blijven/zijn!

Heel veel sportplezier toegewenst en hartelijke groet,
Ursela van Stekelenburg

 

Meer weten over dit thema? Bekijk Vriendschap
Deel dit artikel:
9 mei 2008 | Laatst gewijzigd op 24 april 2020

Lees ook deze artikelen

Nou dít weer: waarom we klagen
Artikel

Nou dít weer: waarom we klagen

Af en toe even flink klagen is heerlijk, maar sommige mensen slepen je continu mee in hun negatieve spiraal. Zo deal je met notoir...
Waarom we altijd loyaal blijven aan onze ouders
Branded content

Waarom we altijd loyaal blijven aan onze ouders

‘Jongens huilen niet.’ Of: ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.’ In iedere familie worden dit soort waarden en ove...
Ouders en volwassen kinderen: zo kom je dichter tot elkaar
Artikel

Ouders en volwassen kinderen: zo kom je dichter tot elkaar

Je moeder staat erop dat jullie eerste kerstdag komen eten, en heeft altijd kritiek op je outfit. En je vader zit altijd in een ho...
Ouders en volwassen kinderen: zo kom je dichter tot elkaar
Artikel

Ouders en volwassen kinderen: zo kom je dichter tot elkaar

Je moeder staat erop dat jullie eerste kerstdag komen eten, en heeft altijd kritiek op je outfit. En je vader zit altijd in een ho...
Mijn dochter benut haar kansen niet
Advies

Mijn dochter benut haar kansen niet

Hoe kan ik mijn dochter begeleiden en haar tegelijkertijd loslaten?
Waarom zijn mensen bang voor mij?
Advies

Waarom zijn mensen bang voor mij?

Beste Jolet Ik heb een probleem: andere mensen voelen zich snel door mij geïntimideerd. Ze verbinden negatieve conclusies aan de ...
Kan ik hem duidelijk maken dat ik alleen vrienden wil zijn?
Advies

Kan ik hem duidelijk maken dat ik alleen vrienden wil zijn?

Vroeger heb ik een tijdje speciaal onderwijs gehad. Een vriend uit die tijd trof ik onlangs op Facebook. Het leek me leuk weer een...
Volgens mij laat ik over me lopen
Advies

Volgens mij laat ik over me lopen

Beste Jolet, Ik heb een conflict met een andere moeder op school. Bij een speelafspraak was ik te laat met ophalen. Ze belde me op...
Shit! Waarom schelden ook voordelen heeft
Kort

Shit! Waarom schelden ook voordelen heeft

Je kunt je fietssleutel niet vinden, stoot je kleine teen tegen de tafelpoot, je laptop valt op een cruciaal moment uit: er zijn g...
Ik hoor er niet bij: de pijn van de afwijzing
Artikel

Ik hoor er niet bij: de pijn van de afwijzing

Durf je op een feestje geen praatje aan te knopen omdat je vreest dat de ander daar niet op zit te wachten? Mensen met rejection ...
7505