Ik schaam me voor mijn tranen
Beste Roos,
Veel mededogen?
Het is voor mij een ongrijpbaar begrip. Ik lijd veel om het lijden van anderen, zo zelfs, dat ik vaak huil of bijna huil om lijden in de wereld, als mij beelden worden getoond van ellende in Afrika of ergens ver weg. Ook als iemand vertelt van het lijden van anderen.
Hoe leer ik mijzelf in bedwang te houden en dingen zodanig te relativeren, dat ik er met droge ogen naar kan kijken? Wel ben ik vlug weer normaal, maar ik schaam mij er wel voor, dat ik zo vlug in tranen ben, ook al weet ik, dat ik geen hulp kan bieden.
Men heeft mij ooit verteld, diep ademhalen. Tracht er achter te kijken met de vraag, wat is de oorzaak, kan je helpen? Kunt u mij een tip geven, nuchterder te zijn?
Cor Eykelenboom