Ik hield het gisteren niet droog. In de natuurdocumentaire die ik zag, had een groep hongerige orka’s het gemunt op een walviskalf. Moeder walvis deed wat ze kon, maar moest uiteindelijk toekijken hoe de orka’s haar jong verdronken. Vreselijk! Helemaal toen bleek dat het kalfje voor niets was gestorven: de orka’s namen alleen een hap uit de tong en zwommen verder. Zó zielig. Snel zappen. Een ziekenhuisdocu: de chemokuur bij het jongetje van zes was goed aangeslagen. Tranen! Reclame: een kattenvoercommercial met jonge poesjes. Ahhhh!
Training Positief opvoeden voor puberouders
- Positief contact maken met je kind
- Omgaan met je eigen emoties én die van je kind
- Afspraken maken en grenzen stellen
79,-
U denkt nu natuurlijk dat ik een watje ben. Maar dat ben ik niet. Ik ben alleen het slachtoffer van de hormoonfabriek die sinds een paar weken overuren draait. Ik ben zwanger en dat betekent voor sommige hormonen een verduizendvoudiging in productie ten opzichte van normaal. Logisch dat ik even mezelf niet ben.
Trage boodschappers
De labiele toestand van zwangere dames is een hormonenzaak bij uitstek. Net als puberpuistjes, kalverliefdes, opvliegers, okselhaar en woedeaanvallen. Toch sturen hormonen ook meer alledaagse zaken aan. Bijvoorbeeld hoeveel vet je verbrandt, wanneer je moet plassen, of je moe bent of juist fit en zelfs wat we onthouden. Eigenlijk zijn het een soort chemische allrounders die ons hele leven beheersen. En dan met name de wat langzamere lichamelijke processen.\
[/wpgpremiumcontent]
