De vraag

Hoe condoleer ik iemand die mij niet kent?

Beste Beatrijs,
Vorige week overleed – veel te jong – een van onze collega’s. Komende week wordt zij begraven. Zoals meerdere collega’s ben ik geen bekende voor haar man en kinderen. Horen wij ons voor te stellen met het condoleren of is het alleen maar een extra belasting voor de familie als in korte tijd allemaal namen genoemd worden?
Groeten van Ab

Het advies

Beste Ab,
Als iemand in de bloei van zijn of haar leven overlijdt, komen er doorgaans heel veel mensen naar de begrafenis. Dat aantal kan wel in de honderden lopen. Deze mensen, veelal uit de werksfeer, zal de familie niet kennen. Het heeft dan ook weinig zin als collega’s of werkrelaties zich persoonlijk gaan voorstellen, wanneer ze aan de beurt zijn in de condoléancerij. Dat houdt de voortgang op en de naam dringt toch niet door tot de naasten.

Het volstaat dus om uw medeleven uit te spreken, aangevuld met het zinnetje ‘Ik ben een collega van …’ (voornaam van de overledene).
Met vriendelijke groet,
Beatrijs

Meer weten over dit thema? Bekijk Communicatie
Vind een betrouwbare coach via Coachfinder
Coachfinder

Vind een betrouwbare coach via Coachfinder

Coaching is een belangrijke stap in zelfontwikkeling. Maar de juiste coach vinden blijkt nog niet zo eenvoudig. Coachfinder helpt je in je zoektocht naar een coach die bij je past.

Vind je ideale coach
Deel dit artikel:
2 april 2009 | Laatst gewijzigd op 20 april 2020

Lees ook deze artikelen

Het spijt me: uw man is dood
Artikel

Het spijt me: uw man is dood

Hij wist wat hij deed, dachten ze. Hem zou niets overkomen. Tot die dag waarop zijn werk hem fataal werd. Mathilde (54), weduwe va...
‘Ik wil laten zien dat je altijd opnieuw kunt beginnen’
Branded content

‘Ik wil laten zien dat je altijd opnieuw kunt beginnen’

Een hersenaandoening kan je leven op z´n kop zetten. Toch hoor je mensen achteraf ook vaak zeggen dat ze een tegenslag als een ge...
Column Peggy van der Lee: Bomen snoeien
Artikel

Column Peggy van der Lee: Bomen snoeien

De meesten van ons noemen het een hofje, voor mijn oude buurvrouw was het ‘de poort’. De poort, waarachter we samen leefden.
Column Peggy van der Lee: Bomen snoeien
Artikel

Column Peggy van der Lee: Bomen snoeien

De meesten van ons noemen het een hofje, voor mijn oude buurvrouw was het ‘de poort’. De poort, waarachter we samen leefden.
Einde oefening?
Artikel

Einde oefening?

Ze glorieerden op de piano of trainden voor de Olympische Spelen, hadden een prachtstem of een ander bijzonder talent. Tot het noo...
De logeerkamer staat vol met de spullen van mijn moeder
Advies

De logeerkamer staat vol met de spullen van mijn moeder

Beste Manita, Alle spullen van mijn overleden moeder staan nu al vier jaar op de logeerkamer. Ik vind het heel moeilijk om hier on...
Waarom doet mijn schoonfamilie zo?
Advies

Waarom doet mijn schoonfamilie zo?

Beste Jolet, Sinds de sterfdag van mijn lieve man, eind 2006, ben ik ‘dood’ voor mijn schoonfamilie. Er is geen contac...
‘Het leven gaat door, ja. Maar mijn moeder was hartstikke dood’
Verhaal

‘Het leven gaat door, ja. Maar mijn moeder was hartstikke dood’

Vergeet alles wat je dacht te weten over rouw; je doorloopt niet een paar fases om er vervolgens ‘overheen’ te zijn. Roos Schl...
Mijn dochter vond haar dode vader
Advies

Mijn dochter vond haar dode vader

Mijn man heeft drie jaar geleden zelfmoord gepleegd. Mijn vijfjarige dochter heeft hem gevonden. Na overleg met de huisarts en een...
Brieven over loslaten: interactie
Column

Brieven over loslaten: interactie

Schrijvers Annemarie Haverkamp en Brenda van Osch kregen allebei een gehandicapt kind. Annemaries zoon Job overleed toen hij 17 wa...
6450