Ik (66) heb prostaatkanker en krijg hormoontherapie. Mijn zin in seks is helemaal weg en ik kan geen erectie meer krijgen. Mijn (nieuwe) vriendin zegt er geen probleem mee te hebben dat we niet vrijen, maar ik denk dat ik haar tekort doe en dat ze iets zal gaan missen in onze relatie.
Logisch dat je je dit afvraagt en ook dat je haar geruststelling niet zomaar gelooft. Bij een ernstige ziekte is het om allerlei redenen moeilijk om direct en eerlijk te zijn.
Jij en zij hebben waarschijnlijk niet helder voor ogen wat je voelt en vindt van de situatie – dat is iets wat een ziekte ook verandert.
Het heeft dan ook weinig zin om haar te gaan grillen over wat ze nu echt vindt. De situatie is veranderd en vraagt om andere oplossingen. Vasthouden, kroelen, knuffelen en daarvan genieten zijn ongewijzigd mogelijk.
Haar in de sfeer brengen en vragen of kijken of ze meer de opwindingskant op wil, ook. Als hand of mond tekortschiet voor een orgasme bij haar, kunnen jullie samen zoeken naar hulpmiddelen. En ook als ze het gevoel van penetratie mist, bestaan daarvoor de nodige hulpstukken.
Misschien is de grootste drempel dat je de seksualiteit opzoekt zonder eigen opwinding die jou motiveert. En dat vind ik nou net een kunst die iedereen in een langer durende seksuele relatie moet ontwikkelen: niet wachten tot je zin krijgt maar ook zonder zin kunnen beginnen.
