Ik denk nog veel aan mijn ex

Hallo Karin,
Ik heb een half jaar een relatie gehad met een man waar ik me erg verbonden mee voelde: er was veel liefde, genegenheid, betrokkenheid, waardering, respect. Hij was ‘mijn man’! Ook waren er botsingen, wat volgens mij normaal is als twee mensen van boven de veertig, allebei met kinderen en een eigen verleden, bij elkaar komen. Beiden heb je je eigen patronen, denkwijzen en ervaringen, die een rol spelen in het contact. Toch konden we hier later ook weer over praten.

Jammer is dat hij niet kon aangeven wat hij dan nodig had in verschillende situaties. Hij wilde mij niets ‘opleggen’, vond dat hij dingen niet kon vragen van mij. Ik zie dit anders. Hij wilde mij m’n eigen weg laten gaan, maar aan de andere kant moest het gaan zoals hij wenste: een harmonisch relatie had hij voor ogen (die volgens mij tijd nodig heeft om te kunnen ontstaan). Het was een weekendrelatie, we zagen elkaar niet vaak en woonden ver van elkaar vandaan.

Ondanks dat hij zei dat hij voor ‘mij’ wilde gaan en we het hadden over hoe we elkaar meer konden zien, heeft hij een week daarna de relatie beëindigd. Dit is nu twee maanden geleden. Ook is er geen contact meer.

Ik kan dit moeilijk accepteren, hij is nog iedere dag in mijn hoofd. Ik denk nog iedere dag aan hem en voel zijn nabijheid nog steeds in mijn lichaam.

Rationeel bedenk ik dan redenen waardoor het niet werkte tussen ons, maar die beklijven (nog?) niet. Graag wil ik verder met mijn leven en moet ik accepteren dat hij niet meer met mij verder wil. Hoe doe ik dit?
Groeten van A.S.