Volgens mijn moeder kies ik de verkeerde partners, ben ik dom, heb ik geen smaak, kan ik niet koken…  Dat hoor ik al mijn hele leven. Al ben ik volwassen, ik raak er nog steeds gestrest van als zij in de buurt is.
De dynamiek is van nature: ouders gunnen hun kinderen het beste en willen ze voor het slechtste behoeden; kinderen willen hun ouders geven, het ze naar de zin maken.
Stel, je zou wat jij ‘afbranden’ noemt, vervangen door ‘wat gunt ze mij?’. ‘Volgens mijn moeder kies ik de verkeerde partners’ wordt dan: welke partner zou ze mij gunnen?
En wat zij ‘dom’ noemt, kunt je vertalen naar: wat gunt ze mij op het gebied van intelligentie, beroep of scholing? Als je dit doet, voel je misschien beter dat je moeder het beste voor jou wenst.
Nu je volwassen bent, kun je met je moeder praten over wat zij jou had gegund en waarom. Leg haar vervolgens uit om welke redenen dat niet bij jou past. Of dat je het wel had gewild, maar waarom het niet gelukt is.
Vraag haar ook of ze jou wil laten zijn wie je bent, je keuzes wil respecteren en of ze erop kan gaan vertrouwen dat jij het in het leven wel redt op jouw manier. Als ze daarvan doordrongen raakt, kun jij doen wat bij je past en hoef je niet in de stress te schieten als je moeder in de buurt is.
