Mijn zoon (18) maakt vaak opmerkingen die me recht tegen de haren in strijken. Hij zegt vrouwonvriendelijke dingen en ook over migranten hoor ik hem met zijn vrienden dingen bespreken die ik liever niet hoor. Tegenover mijn (linkse) vrienden en familie schaam ik me hier best voor. Kan ik hem nog corrigeren of is hij daarvoor te oud?
Het kan confronterend zijn om je kind dingen te horen zeggen waar je het totaal niet mee eens bent. Op 18-jarige leeftijd zijn jongeren volop bezig hun eigen meningen te vormen, soms door te polariseren en grenzen op te zoeken.
In plaats van je zoon te corrigeren – wat hem in de verdediging kan duwen – kun je een gesprek beginnen. Zeg eerst wat je er zelf lastig aan vindt en doe dat vanuit een ik-boodschap: ‘Ik vind het moeilijk om je zo te horen praten over vrouwen omdat ik heb geprobeerd om je mee te geven dat mannen en vrouwen gelijk zijn.’
Of: ‘Ik heb er moeite mee dat immigranten gezien worden als lastpakken, terwijl deze mensen onze hulp nodig hebben.’ Vraag vervolgens vanuit nieuwsgierigheid: ‘Ik merk dat je er anders over denkt; hoe ben je tot die mening gekomen?’
Door te luisteren en interesse te tonen, houd je de communicatie open en kun je ook jouw visie delen zonder belerend of aanvallend te klinken. Dat kan hem prikkelen om zijn standpunten verder te onderzoeken, en het versterkt jullie band, ook als je het oneens bent.
