Mijn vriend en ik zijn vijf jaar samen. Wij beginnen de seks heel vreemd: we vragen vaak aan elkaar of de ander zin heeft om te vrijen. Als het dan zo is, beginnen we. We gaan nooit spontaan zoenen of vrijen. Ik wil hem graag wat meer uitdagen en verleiden maar durf dat niet. Hierdoor voel ik me tekortschieten als vriendin.
Wat jij ‘heel vreemd’ noemt, noem ik heel goed. Het is volwassen, verstandig, aardig en respectvol om aan elkaar te vragen of de ander zin heeft en dan ook te kunnen vrijen. Jij denkt waarschijnlijk dat spontaan vrijen, zonder woorden en zonder te hoeven vragen, echter is. Romantischer ook, omdat je elkaar dan kennelijk helemaal aanvoelt. Juist mensen die hopen dat seks vanzelf gaat, komen vaak van een koude kermis thuis en gaan dan zitten wachten tot zijzelf of de ander spontaan zin krijgt. Wat jullie doen, is echt veel beter.
Je durft je vriend wel te vragen of hij zin in seks heeft, maar verleiden voelt kwetsbaar. Wat als je hem eens vraagt wat hij verleidelijk zou vinden? Ook hier geldt: vragen durven stellen aan elkaar is volwassener dan hopen dat dingen vanzelf gaan. We weten, juist bij seks, vaak niet wat de ander wil of prettig vindt (of wat we zelf willen). Je voelt je soms tekortschieten en dat is niet gek – seks is kwetsbaar. Ik hoop dat je ook het compliment hierboven kunt toelaten. //
