Zij geeft ons de schuld van zijn zelfmoord
Beste Jolet,
Mijn jongste broer, 53 jaar oud met twee jonge dochters, heeft onlangs een einde gemaakt aan zijn leven. Dit afschuwelijke nieuws hoorde ik langs een omweg, want na een erfenisruzie hadden mijn broer en zijn vrouw afstand van de familie genomen. Wij (zijn broer en zussen) zijn overal buiten gehouden, we mochten ook geen afscheid nemen.
Wij vragen ons verbijsterd af wat hem tot zijn daad heeft gebracht, maar zelfs op de crematie kreeg ik geen kans zijn vrouw te spreken. De uitvaart was zo georganiseerd dat wij ver bij haar vandaan moesten zitten. Het was een beproeving. Aan het eind liep iedereen langs de kist. Toen ik daar even bleef staan, riep mijn schoonzus ‘Oprotten!’ Ze ging na afloop met haar eigen gezelschap koffiedrinken. Op het Âgedachtenisprentje wordt gesuggereerd dat wij medeschuldig zijn aan zijn dood. Hoe verwerk ik dit?
