Altijd een gevoel van gemis
‘De rest van de wereld ziet toch eerst die buitenkant, dat kleine, bruine Indonesische meisje. Dat herkende ik pas weer als ik in de spiegel keek. Keek ik naar mijn moeder, dan zag ik een grote, blanke vrouw. In niets leek ik natuurlijk op haar,’ vertelt Lijnie Siti Slamet (28) in het boek Vertraagde start. Geadopteerden aan het woord.
Hoe ‘normaal’ verloopt de ontwikkeling van een adoptiekind? De laatste decennia hing er een negatieve sfeer rondom adoptie: adoptiekinderen zouden vaker probleemgedrag vertonen en meer emotionele problemen hebben. Maar uit een overzichtsonderzoek van de Universiteit Leiden vorig jaar, bleek dat de ontwikkeling van de meeste adoptiekinderen normaal of goed verloopt. In elk geval zijn ze beter af dan leeftijdgenoten die in kindertehuizen zijn opgegroeid.
Vertraagde start laat voor het eerst volwassen geadopteerden terugkijken op hun leven, en hun kant van het adoptieverhaal vertellen. Enerzijds valt op dat de meesten van hen een gewone, gelukkige jeugd hebben gehad, en hun weg in het leven goed hebben weten te vinden. Anderzijds loopt het feit dat ze zijn afgestaan door hun biologische ouders duidelijk als een rode draad door hun leven.
