Column Jean-Pierre van de Ven: 10 seconden

‘Je zou zeggen dat het niet zo moeilijk is, maar ik weet niet waar ik moet beginnen,’ zegt Caro. Ze pakt de blonde haren die in naar nek hangen op en vormt met beide handen een knot op haar hoofd. Zo blijft ze even zitten en dan laat ze alles weer los. ‘Ik bedoel, iedereen gaat toch vreemd? Hoe pak je dat aan?’

Er is me al veel gevraagd in mijn carrière, maar nog nooit hoe je moet vreemdgaan. Tja, hoe doen mensen dat?

‘Heb je eigenlijk al iemand om mee vreemd te gaan?’

Denkrimpel. ‘Er is een collega.’ Caro zucht. ‘We flirten wat, het is een soort grap, maar ik voel dat er meer is.’ Ze vertelt over ontmoetingen in de kantine, een borrel en een zoen, mailtjes en appjes. Als ze is uitgesproken, vraag ik waarom ze eigenlijk wil vreemdgaan.

‘Hoezo, waarom? Heb je een reden nodig dan?’

Nou, nee, niet echt. Het is een mythe dat mensen met een duurzame relatie alleen maar vreemdgaan omdat hun relatie niet goed is. Ook mensen met een goed seksleven, een lieve partner en een warm gezin zoeken soms het avontuur met een vreemde.

Om zichzelf te bevrijden van hun schuldgevoel daarover verzinnen ze achteraf dan wel redenen voor hun ontrouw en meestal vinden ze plotsklaps iets dat niet deugt aan hun partner of de relatie.

Nadat ik dit heb verteld, verschijnt weer die denkrimpel. ‘Tja, mijn relatie…. We hebben wel seks, maar het doet pijn. Daan wil te snel.’

Caro is nog niet in de overgang, maar ze merkt al wel dat ze er langer over doet om voldoende nat te worden voor penetratie. Ze verbijt de pijn, omdat ze Daan niet wil teleurstellen. ‘En omdat het dan sneller voorbijgaat,’ voegt ze daar aan toe.

‘Goed, even recapituleren,’ zeg ik. ‘Je wilt dus vreemdgaan omdat je man te ruw met je omgaat?’

Caro kijkt me aan en zegt niets. Ik ook niet. Ze maakt weer een knotje van haar haren en houdt dit in de lucht. ‘Je bedoelt, waarom zeg ik niks tegen Daan?’ Ze laat de haren weer in haar nek vallen.

‘Ja, dat bedoel ik. Misschien kun je hem uitleggen dat je pijn hebt bij het vrijen. Dat je graag wat meer tijd wilt hebben om opgewonden te raken. Dat je in bed andere dingen wilt doen dan vijf seconden gepenetreerd worden.’

‘Tien,’ zegt Caro met een glimlach. ‘En ja, dat zou ik wel willen. Maar dan… Kijk, hij is niet zo’n prater.’

‘Dus praten met de man met wie je al twintig jaar samen bent is moeilijker dan stiekem een hotelkamer boeken om met iemand die je niet kent bevredigende seks te hebben, daarna liegen over je afwezigheid en ook nog schuldgevoel trotseren?’

‘O ja, je kunt gewoon een kamer boeken,’ zegt Caro. ‘Daar had ik nog niet aan gedacht.’ Ze ziet me schrikken. ‘Grapje. Ik ga wel praten hoor.’