Toen ik begin juli midden in de nacht opgejaagd wakker schrok, constateerde ik met een mengeling van zelfspot en bezorgdheid dat ik weer eens bij mezelf in de leer moest. Zelfspot, omdat juist ik als auteur van De lessen van burn-out die lessen totaal vergeten leek te zijn. Bezorgdheid, omdat ik bang was dat stress en spanning mijn zomer zouden verpesten. ’s Nachts, als de opwinding me uit mijn slaap hield, groeide mijn bezorgdheid zelfs uit tot de angst weer op te branden: zou ik door de opwinding niet opnieuw uitgeput raken en doodmoe aan de herfst beginnen?
Wat was er aan de hand? In het voorjaar hadden mijn uitgever en ik plannen gemaakt voor een boekje over energiemanagement, een thema dat mij intrigeert sinds ik heb leren inzien dat een burn-out het summum van slecht energiemanagement is. Omdat we 1 november als verschijningsdatum hadden geprikt, was 1 september voor mij de deadline. Door verplichtingen en vakantie kon ik pas tien weken voor de deadline met schrijven beginnen. Het project was dus niet erg ruim gepland.
Ik had het gevoel dat ik niets kon
De eerste twee weken dat ik aan het boek werkte, waren een regelrechte ramp. Ik had het gevoel dat ik niets kon – nu niet, in het
