In relatietherapie: giftige mix

Twee dagen voor de volgende afspraak ontvang ik een mailtje van Peter: ‘Het wordt tijd dat we concrete dingen veranderen, want deze relatietherapie, die trouwens niet goedkoop is, heeft nog weinig opgeleverd.’ Peter, die sinds een maand in een hotelkamer woont, heeft Nicole in de cc gezet om haar medeplichtig te maken. Laat ik eerlijk zijn: het mailtje maakt me boos. Hoezo niet goedkoop? Hoezo weinig opgeleverd? We zijn met de relatietherapie binnen twee gesprekken doorgedrongen tot het kernprobleem, namelijk hun manier van hechten.

Dit probleem komt bij veel stellen voor. Nicole heeft een gepreoccupeerde hechtingsstijl, waardoor ze veel aandacht claimt en bevestiging vraagt. Peter wijst intimiteit af, door humeurig te zijn en elk gesprek uit de weg te gaan. Deze giftige mix is geëscaleerd. Nicole drong aan op trouwen, waarop Peter het huis verliet. Mijn woede bekoelt als ik bedenk dat Peter bij mij hetzelfde doet als bij zijn partner. Ik kom te dichtbij, dus maakt hij aanstalten om te vertrekken. Zijn mailtje bewijst dat we met de relatietherapie op het goede spoor zitten.

Nu zitten ze tegenover me. Peter kijkt wantrouwig. Nicole houdt haar adem in. ‘Ik was blij met je bericht, Peter,’ zeg ik. ‘We zitten op dezelfde golflengte. Er moet inderdaad iets gebeuren. Zeg me, wat is het eerste dat je concreet wilt veranderen?’ Nicole ademt langzaam uit. Peter probeert zijn verrassing te verbergen over het feit dat ik hem steun, in plaats van in de aanval te gaan of me te verdedigen. Hij is ook in verwarring, omdat ik tegelijkertijd de vraag over wat er moet gebeuren weer bij hem terugleg.

‘Tja, de communicatie, denk ik… toch?’ Hij kijkt naar Nicole. ‘We moeten meer praten,’ ziet zij haar kans schoon. ‘Maar jullie praten al zoveel! Daarom kwamen jullie toch bij mij in relatietherapie, vanwege al die zinloze gesprekken?’ Ik hef mijn handen onmachtig in de lucht. ‘Ja, dat is zo…’ zegt Peter peinzend, ‘maar je hebt praten en praten.’ Ik kijk verbaasd. ‘Kijk, als Nicole steeds aandringt op trouwen, dan voel ik me benauwd. Dan heb ik lucht nodig.’ ‘Juist,’ zeg ik voordat Nicole iets kan zeggen. ‘En als Nicole niet aandringt, dan hoef jij geen afstand te nemen. Want je wilt best praten, toch?’ ‘Tuurlijk,’ zegt Peter voordat hij er erg in heeft.

‘Hmm.’ Ik denk na. ‘Dus jullie gaan meer praten. Misschien is dat toch een goed idee. Maar alleen als jullie de komende drie maanden niet over trouwen praten. Helemaal niet. Punt. Dat onderwerp moet je laten rusten.’ Mijn opmerking lijkt de druk weg te nemen. Peter zucht en gaat tevreden onderuit zitten. ‘Drie maanden is wel heel lang,’ zegt hij. ‘Als we er niet elke dag over hoeven te praten, wil ik best nog wel eens nadenken over trouwen.’ ‘Ik weet het niet, hoor,’ zeg ik. ‘Ik vind het link.’ Want als een cliënt in zijn eigen mes loopt, is het niet netjes om te gaan juichen.

Kijk ook op psychologie.nl/youtube: daar beantwoordt ‘Dr. Love’ Jean-Pierre van de Ven vragen over de liefde