Als ze een stuk vlees braadt, is het alsof er een vrachtwagen tonnen grind naast haar stort. De gesuikerde krakeling bij de cappuccino laat ze liever liggen: het eten ervan veroorzaakt een oorverdovend lawaai in haar hoofd.
Wijke van der Kooi (62) lijdt aan hyperacusis, een overgevoeligheid voor geluid. Bij deze aandoening van het gehoor verdraagt iemand omgevingsgeluiden minder goed, en soms zelfs helemaal niet.
Vaak zijn het achtergrondgeluiden die de meeste mensen ontgaan, zoals het gerinkel van een sleutel in een broekzak of het afscheuren van een stukje keukenpapier. Juist zulk geluid wordt door mensen met hyperacusis als storend lawaai ervaren. Wijke: ‘Alsof je voortdurend op een bouwplaats staat.’ En daar wordt ze doodmoe van.
Zwaar hoofd
Wijke’s hele leven is door haar oren bepaald. Tot haar achttiende jaar werd ze voor oostindisch doof gehouden, waardoor ze erg teruggetrokken was als kind. ‘Toen eenmaal erkend was dat ik een forse gehoorbeperking had, kreeg ik twee hoortoestellen. Dat opende nieuwe perspectieven. Maar mijn geestelijke ontwikkeling had grote vertraging opgelopen. Daardoor was ik bijvoorbeeld niet klaar voor een vervolgstudie die aansloot bij mijn beroepswensen. Ik wilde graag met kinderen werken en dat lukte dus niet.’
Met slechthorendheid valt goed te
