Quinten in quarantaine – deel 3: ‘Er zit maar één ding op: spullen pakken en wegwezen’

Woensdag 22 april

‘Mama, ik heb last van het zonlicht!’ Homeschooldag op locatie. Gisteren zijn we van ons huis in Amsterdam vertrokken naar ons vakantiehuisje in Schoorl. De situatie thuis werd onhoudbaar. Twee kinderen, van wie één autistisch, een thuiswerkman, Nayán – onze grote, zwarte labrador die dienstdoet als autismegeleidehond van Quinten – plus een overbelaste moeder op een piepkleine benedenverdieping zonder zonlicht; niet te doen. Iedereen kakelde tegelijk. Tegen online juffen, telefoons, overige schermen. ‘Iedereen mijn huis uit! Nu!’, wilde ik schreeuwen. Maar ja, zij wonen er ook. Dus zat er maar één ding op: spullen pakken en wegwezen.

Liefdesparaplu

En daar zitten we nu, op woensdagmorgen tussen de Schoorlse duinen. De beeldschermjuf probeert het beste te maken van de haperende internetverbinding, waarvan de bandbreedte goeddeels wordt opgezogen door de VPN-verbinding van Steven. De zon kruipt hoger aan de hemel en stuurt zijn stralen genadeloos richting Quinten. Ik zie hem wegdraaien en knipperen. O jee, denk ik, dat gaat de verkeerde kant op. Tegen zulke prikkels kan hij niet. Hoe los ik dít nu weer op? Mijn creativiteit laat niet lang op zich wachten. Ik ren naar de kast en haal de ‘liefdesparaplu’ van stal. Zo’n reusachtige, waar je met z’n tweeën onder kunt. Na een beetje manoeuvreren blokkeert-ie het zonlicht precies. Missie geslaagd.

Gouden greep

Nog geen vijf minuten later dient het volgende probleem zich aan. Steven voert een pittig gesprek voor zijn werk en ijsbeert door te kamer. Hij heeft niet door dat zijn stem steeds harder klinkt. Ik wil hem ook niet storen. Ondertussen is Zoë begonnen met haar Engelse les en zegt voor de computer hardop woorden na. Quinten heeft het niet meer. Snel ren ik naar de keuken. Waar is dat ding nou? Of hadden we ze allemaal in Amsterdam liggen? Als ik het laatste kastje opendoe, vind ik wat ik zocht: geluidsisolerende oorkappen, die Quinten eigenlijk al een jaar niet meer nodig had. Het blijkt een gouden greep: zijn wijzer gaat weer richting groen.

Het is vijf over tien ’s morgens. Zelfs in een zonovergoten vakantiehuisje wordt dit nog een lange dag.

Lees komende zondag om 20.30 uur het vervolg van Quinten in quarantaine.