Hem zie je pas weer als de lente begint. Dan komt hij zacht fluitend uit zijn holletje, zoekt naar eten en niet lang daarna naar een partner. Winterslaap is een slim mechanisme van de natuur om energie te sparen en te overleven in moeilijke tijden. Een interne klok weet precies wanneer het tijd is om in de spaarstand te gaan.
Ook de mens heeft een biologische klok die gevoelig is voor het ritme van de seizoenen. Onlangs vonden Belgische wetenschappers aanwijzingen dat onze hersenactiviteit bij bepaalde denktaken meebeweegt met de lengte van de dagen. Dat zou kunnen verklaren waarom veel mensen het gevoel hebben dat in de winter alles moeizamer gaat. Sommigen van ons ervaren een echte winterdip, of zelfs depressie. Ze trekken zich zo veel mogelijk terug onder een dekentje en wachten op betere tijden. Pas in de lente komen ze weer uit hun holletje. Als je goed luistert, hoor je ze dan zachtjes fluiten.
