Andersom kijkt zij naar mij om te ontdekken wat ze van de wereld moet denken. Als de hond blaft, vindt mama ’m dan nog steeds leuk? Die knopjes op de stereo, mag ik daar aanzitten of was daar nou iets mee?
Training Positief opvoeden voor puberouders
- Positief contact maken met je kind
- Omgaan met je eigen emoties én die van je kind
- Afspraken maken en grenzen stellen
79,-
Als het gaat om lichaamstaal zijn we allemaal native speakers. Het is letterlijk onze moederstaal: de taal van de armen die ons ronddroegen en koesterden toen we nat en glibberig ter wereld kwamen; van huilen en getroost worden, van eerste grimasjes en glimlachjes.
Zo bekeken is het opvallend dat we de grammatica van die taal eigenlijk helemaal niet zo goed beheersen. Is een schuingekanteld hoofd nu een flirtsignaal of een teken van onzekerheid? En die tikkende voet: ongeduld of ergernis? In de praktijk kunnen we zulke signalen meestal aardig ‘lezen’. Maar vraag je ernaar buiten de context, dan blijkt dat nog best lastig (voor wie het meteen wil proberen: De Grote Lichaamstaalquiz staat op pagina 49). Vergelijk het met een grammaticatoets. Je kunt een taal beheersen tot in de puntjes, maar het verschil uitleggen tussen een bijwoordelijke bepaling en het voorzetselvoorwerp is andere koek.
Misschien omdat we naarmate we ouder worden meer aandacht gaan schenken aan woord in plaats van beeld. Begrijpelijk, want er is een grens aan de uitdrukkingskracht van lichaamstaal. Mijn dochter kan haar armpjes uitstrekken naar mijn boterham, maar niet zeggen dat ze eigenlijk meer zin heeft in dat restje pasta van gisteren – daar ben je met een vocabulaire toch echt in het voordeel, zoals ze de komende jaren zal ontdekken.
